Pierwszy dzień wiosny astronomicznej związany jest z równonocą wiosenną, czyli momentem, kiedy słońce przechodzi przez punkt Barana, gdzie promienie słoneczne padają prostopadle na równik i są równocześnie styczne do jej powierzchni przy biegunach.

Od tego momentu przez pół roku biegun północny będzie bliżej Słońca niż biegun południowy (przez pół roku będzie oświetlać mocniej półkule północną, na której położona jest Polska). Najczęściej ma to miejsce w okolicach 20 lub 21 marca. W tym roku astronomiczna wiosnę witamy 20 marca.

Pierwszy dzień wiosny związany jest z końcem zimy i przebudzaniem się przyrody do życia, miał on przez wieki ogromny wpływ na ludzi. Obchody dnia wiosny wynikają prawdopodobnie z wierzeń Słowian, którzy tego dnia obchodzili Święto Jare - Matki Ziemi.

Było to dla nich jedno z najważniejszych świąt w roku - okazja, aby podziękować za odradzające się po zimie życie i prosić o dobre plony.

Jednym z najbardziej charakterystycznych zwyczajów dla obchodów wiosennych było topienie Marzanny - czyli zimy pod postacią kobiety ubranej w stare łachmany, rytuał ten praktykowany jest do dziś.

/red/