Wielka Sobota to jeden z najbardziej niezwykłych dni w roku liturgicznym. Kościół pogrąża się w ciszy, adorując Chrystusa złożonego do grobu i oczekując Jego zmartwychwstania. To dzień głębokiej zadumy, w którym - zgodnie z Tradycją - apostołowie rozproszyli się po śmierci Mistrza, a jedynie Maryja zachowała wiarę. Dlatego właśnie każda sobota w Kościele poświęcona jest Matce Bożej.
Wielką Sobotę wspomina się również zstąpienie Jezusa do otchłani. Starożytne teksty ukazują Chrystusa, który wyprowadza z ciemności śmierci Adama, Ewę i całą ludzkość. „Wielka cisza spowiła ziemię... Król zasnął” – czytamy w jednej z homilii brewiarzowych. Chrystus w ludzkim ciele zasnął snem śmierci, by obudzić śpiących od wieków do nowego życia.
Tego dnia wierni odwiedzają Groby Pańskie, modlą się w ciszy i adoracji. Zgodnie z tradycją, przynoszą też pokarmy do poświęcenia – chleb, mięso i jajka – symbole nowego życia, Bożego błogosławieństwa i odkupienia. Choć święconka pierwotnie odbywała się dopiero po Wigilii Paschalnej, zwyczaj jej wcześniejszego święcenia przyjął się powszechnie i trwa do dziś.
/foto: Archiwum/
Wielka Sobota to jeden z
dwóch dni w roku – obok Wielkiego Piątku – w których nie sprawuje się
Mszy świętej. Dopiero po zmroku, już w duchu niedzieli, Kościół
rozpoczyna najważniejszą liturgię roku – Wigilię Paschalną.
Celebrację otwiera
liturgia światła. Przed kościołem kapłan święci ogień, od którego zapala
się Paschał – symbol Zmartwychwstałego Chrystusa. Wniesienie świecy do
ciemnej świątyni i trzykrotne wyznanie „Światło Chrystusa” rozpoczyna tę
uroczystą noc. Następnie rozbrzmiewa pieśń Exultet: „Weselcie się już
zastępy Aniołów w niebie…”.
Liturgia słowa tej nocy
prowadzi wiernych przez historię zbawienia – od stworzenia świata po
Zmartwychwstanie Jezusa. Wierni odnawiają przyrzeczenia chrzcielne,
wyrzekają się zła i wyznają wiarę, otrzymując błogosławieństwo wodą
święconą. W wielu parafiach właśnie tej nocy udzielany jest chrzest
dorosłym katechumenom.
Kulminacją Wigilii
Paschalnej jest Eucharystia, a często również procesja rezurekcyjna,
która w tradycji oznajmiała zwycięstwo Chrystusa nad śmiercią także tym,
którzy spoczywają na cmentarzu. To ona ogłasza początek największego
święta chrześcijańskiego – Zmartwychwstania Pańskiego.
Wielkanoc trwa przez osiem dni – Oktawę Zmartwychwstania.
Każdy z nich jest jak jedna wielka niedziela. Jak podkreśla o. dr
Dominik Jurczak OP: „Każdy dzień jest dniem świątecznym, dniem
Zmartwychwstania, któremu muszą ustąpić miejsca wszystkie inne
celebracje”. Ostatnim dniem oktawy jest Niedziela Miłosierdzia Bożego, ustanowiona przez św. Jana Pawła II, której patronuje św. Faustyna Kowalska.
Wielka Sobota prowadzi
zatem do światła Wielkiej Nocy – do nadziei, że życie nie kończy się
śmiercią, ale ma swój sens w Chrystusie Zmartwychwstałym.
Źródło: ekai.pl